معلم تربيت بدني براي تدريس نظري تربيت بدني به عبارت ديگر تدريس شفاهي و نظري در كلاس بايد نكات زير را رعايت كند :

1-  هنگام تدريس بايد توجه دانش آموزان را جلب كند . اگر آنها به درس توجه نكنند و گوش ندهند ، معلم بايد روش تدريس خود را تجزيه و تحليل كند و آن را مورد تجديد نظر قرار دهد . در اينگونه موارد معمولاً دو چيز به روش تدريس لطمه وارد مي سازد :

الف‌) زياد حرف زدن معلم

ب) بي موقع حرف زدن معلم

2-  معلم بايد درباره موضوع صحبت كند و هر قدر كه مي تواند مطالب را مختصر كند به عبارت ديگر ، عبارت پردازي نكند بلكه بايد سعي او در اين باشد كه دانش آموزان بتوانند خوب به مطالب گوش فرا دهند .

3-  معلم بايد در سطح فكر و درك دانش آموز صحبت كند . البته او بايد سعي كند  كم كم سطح درك دانش آموزان را بالا ببرد ولي تا آنجا كه ممكن است عبارات علمي و فني را كه دانش آموزان درك نمي كنند به كار نبرد . اگر معلم با دانش آموزان عقب افتاده ذهني سر و كار دارد بايد سطح گفتار خود را تا اندازه اي پايين بياورد كه براي آنان فهميدني باشد .

4-  معلم در ابتداي كلاس بايد تامل كند تا دانش آموزان ساكت شوند و در پي آن با صدايي كه همه بشنوند ، آنان را متوجه درس خود كند . صدا و طرز بيان او بايد قاطع و رسا باشد ولي هيچگاه فرياد نكشد .

5-  در كلاس درس در جايي بايستد كه بتواند همه شاگردان را ببيند و طوري در مقابل دانش آموزان قرار گيرد كه نور از روبرو به او بتابد و آنان بتوانند وي را ببينند و از قرار گرفتن در وسط كلاس و يا مركز دايره خودداري كند .

6-    هنگام بيان مطالب درسي ، بر نكات مهم و موثر تاكيد كند و اهميت آنها را براي دانش آموزان روشن سازد .

7-  در تدريس خود از تكرار لغات و عبارات معين ، داشتن تكيه كلام – مانند « البته » و « بسيار خوب » خودداري كند .

8-   از عبارات و سئوالات تعارفي مانند « آيا مايليد » يا « حالا با اجازه شما » خودداري كند .

9-  معلم خوب براي جلوگيري از « چراهاي دانش آموزان همواره مي گويد اين كار را بدين دليل انجام مي دهيم كه … »

10-   براي توضيح روشن نشستن يا ايستادن بچه ها ، واضح و رسا دستور بدهد مثلاً بگويد حالا همه چهار زانو روي زمين مي نشينيم .

11- معلم هنگام سئوال كردن بايد :

الف ) طوري سئوال را مطرح كند كه دانش آموزان را به فكر كردن و جواب دادن وادارد نه اينكه فقط در مقابل سئوال آنان «‌ بلي » يا « خير » بگويد .

ب ) در موقع سئوال كردن هميشه يك دانش آموز را مخاطب قرار دهد تا يك دفعه با جوابهاي متعدد روبرو نشود .

ج ) دانش آموزان بايد ابتدا با بلند كردن دست ، آمادگي خود را براي پاسخ دادن به سئوال معلم اعلام دارند و سپس با اجازه او پاسخ دهند .

د ) معلم بايد با شرح و بسط سئوال ، دامنه جوابها را وسعت دهد و مثلاً پس از پاسخ دادن نوآموز بگويد :

« نكات ديگر اين موضوع چيست ؟ » يا « آيا ميتوانيد مثال و دليل ديگري بياوريد ؟ »

12-    اگر دانش آموزي در مسير سئوال و جواب قرار نگيرد و آنها را نفهمد معلم بايد بررسي كند كه درك نكردن او به دليل نفهميدن سئوال يا گوش نكردن اوست ، يا اصولاً قدرت فهم او در اين مطلب كم است .

13-    ممكن است لازم باشد هنگام تدريس ، دانش آموزان براي مدت كوتاهي بايستند ، اگر اين ايستادن بيش از اندازه طول بكشد ، آنان خسته مي شوند و شروع به جنبيدن مي كنند كه معلم در اين حال بايد فوراً آنها را بنشاند . اگر دانش آموزاني داراي رفتار غير عادي و وضع نامنظم در كلاس هستند ، ابتدا بايد به برنامه درسي و نحوه رفتار خود معلم در كلاس رسيدگي شود . اگر مشكلي در بين نبود سپس بايد علت ناراحتي دانش آموزان مورد رسيدگي قرار گيرد . بعضي از ناراحتيها و سركشيهاي دانش آموزان طبيعي است كه بايد از راههاي تربيتي مخصوص آنها را مورد توجه قرار داد و فرصت ابزار ناراحتيها و سركشيهاي طبيعي را براي آنان به موقع و در جاي خود فراهم ساخت تا در كلاس درس مزاحم ديگران نشوند .

طريقه ديگر برخورد با ناراحتي هاي دانش آموزان تقسيم آنان به دسته ها و گروههاي مختلف است . در اين گونه تقسيمات بايد آنان را با جمع شدن دور هم ناراحتي ايجاد مي كنند از يكديگر جدا كرد و به طور جداگانه در گروه هاي مختلف قرار داد . بعضي اوقات دانش آموز مزاحم كلاس همان دانش آموز مسخره كلاس است كه سعي ميكند ديگران را به خنده بيندازد . معلم بايد در اين موارد علت خندان دانش آموزان را از او جويا شود و مسخره بازيهاي او را مورد سرزنش قرار دهد ولي اگر تصادفاً دليل مثبتي براي حركات او وجود داشته باشد نبايد او را توبيخ كرد .

گاهي براي جلوگيري از سركشي دانش آموزان معلم تربيت بدني مي تواند چند    دقيقه اي آن دانش آموز را از شركت در برنامه هاي ورزشي … كه معمولاً بسيار مورد توجه آنان است محروم سازد .
بهترين ضامن پيشگيري از وقوع ناراحتيهاي انضباطي دانش آموزان وجود محيط گرم و صميمانه و در عين حال قاطع كلاسي است . البته بايد موضوع درس در خور فهم و متناسب با ذوق آنان تدريس شود . معلم تربيت بدني در صورت مشاهده ناراحتي مداوم در شاگردان ، بايد موضوع را با مدير يا ناظم مدرسه در ميان بگذارد و آن را مورد بحث قرار دهد ، زيرا ناراحتيهاي مشهود در كلاس ورزش ممكن است مربوط به ناراحتي هاي كلي ساير شاگردان در كلاسهاي درس باشد . از طرفي تبادل نظر معلمان با يكديگر و همكاري آنان در رفع ناراحتيهاي دانش آموزان نتيجه بخش تر خواهد بود .
بعضي اوقات جويا شدن علت نارحتيها به طور مستقيم از خود دانش آموزان از نظر پيدا كردن راه حل و رفع ناراحتي موثرتر است . يكي از دلايل ناراحتي بعضي از          دانش آموزان ممكن است تلاش و كوشش آنان در راه شناساندن خود در ميان ديگران باشد . مسئوليت دادن و واگذاري يك وظيفه به چنين شاگرداني از نظر شناخته شدن آنان موثر است . به هر حال وظيفه اولياي مدرسه اين است كه با توجه به ظرفيت آنان موضوع ناراحتي را با خود آنان در ميان بگذارند و رفتار نامناسب را به خودشان بشناسانند و سعي كنند اينگونه شاگردان با پرداختن به كارهاي مثبت با ناراحتي ها و طرز رفتار خود مبارزه كنند .
دانش آموزان ناراحت را بايد هدايت و تربيت كرد و تنها در مواقعي كه ناراحتيهاي آنان ادامه يابد و به تحصيل ساير دانش آموزان ضرر برساند ، مي توان آنان را به گونه اي كه از نظر تربيتي موثر باشد متنبه يا براي چند جلسه از كلاس محروم كرد  البته بايد در نظر داشت كه اخراج از كلاس ورزش آخرين و بالاترين تنبيه است ولي معني آن ، اين است كه هم معلم و هم دانش آموز در اجراي وظايف خود شكست خورده اند .
خطاها و ناراحتيهايي مانند نافرماني تعمدي از معلم و گوش نكردن به فرمانها و دستورهاي او يا تهديد و بي احترامي علني به او به منزله پرچمهاي سرخي است كه معلم و اولياي مدرسه بايد نسبت به رفع اين مشكلات اقدام فوري به عمل آورند . معلمان بايد از تنبيه و سرزنش علني دانش آموزان بخصوص در مقابل همسالان آنان به طور جدي خودداري كنند . معلم در همه حال بايد در مقابل رفتار ناهنجار دانش آموزان خونسردي خود را حفظ كند و بر نفس خود مسلط باشد و از غرض ورزي و كينه توزي در برابر چنين دانش آموزاني خودداري كند .
ممكن است سركشي و نافرماني هنگامي پيش آيد كه دانش آموز آرزوي بردن بدون قيد و شرط داشته باشد . معلم بايد اين حالت او و دلبستگيش را به موفقيت بدون قيد و شرط تحت كنترل درآورد . بعضي از دانش آموزان تا اندازه اي به اول شدن دل      مي بندند كه از خود بيخود مي شوند و صفات مردانگي و انساني را در مسابقات ورزشي فراموش مي كنند و براي به دست آوردن موفقيت ، از راههايي مي كوشند كه موجبات ناراحتي همسالان و همدرسان خود را فراهم مي كنند . دانش آموزان معمولاً از چنين كساني خوششان نمي آيد و حتي گاهي از آنان  منتظر مي شوند . معلم در اينگونه موارد و مسابقات بايد سعي كند تا عدالت خواهي و روح مردانگي و احترام به حقوق ديگران را در آنها تقويت كند .
در مقابل دانش آموزان سركش و خودنما ، دانش آموزاني وجود دارند كه خجول ، ترسو و كناره گيرند و به هيچ وجه به شركت در فعاليتها و مسابقات مايل نيستند . معلم بايد بداند كه چنين دانش آموزاني از شكست خوردن مي ترسند و به سبب ترس از باخت اصولاً از شركت در مسابقات و ابراز كوشش و فعاليت چشم مي پوشند  كم رويي و خجالت در بين دانش آموزان كم سن و سال بيشتر مشاهده مي شود و بايد براي رفع اين نقيصه به كمك آنان شتافت . دانش آموز كم رو و خجول هم از نظر عاطفي و هم از نظر جسماني بايد تايمن داشته باشد .
ابتدا بايد دانش آموز كم رو را به تماشاي ساير دانش آموزان مشغول فعاليت هستند واداشت . وقتي او لذت و نشاط آنان را از فعاليتشان مشاهده كرد اين منظره و سر و صداي آنان براي او محرك شركت در بازي با ساير دانش آموزان خواهد بود . معلم   مي تواند براي رفع كم رويي دانش آموزان با طرح نقشه قبلي موجب شود كه آنها در كار كوچكي توفيق پيدا كنند . اين توفيق راه آنان را براي شركت در بازي با ديگران باز خواهد كرد . از طرفي مربي بايد ترس از شكست را در دانش آموز از بين ببرد و به او بياموزد كه انسان هميشه بايد در هر كاري سعي و كوشش نهايي خود را بكند ولي اگر با جديت و ابراز فعاليت شخصي توفيق حاصل نكرد مهم نيست . زيرا تا كسي شكست نخورد پيروز نخواهد شد . معلم بايد در فعاليتها به او كمك كند تا كم كم رغبت به شركت در بازي با ديگران در او ايجاد و تقويت گردد .

دانش آموزان كم رو و خجول بيشتر ميل دارند كه به تنهايي و به ميل خود كار كنند نه اينكه با ديگران روبرو شوند و در فعاليتهاي آنان شريك باشند . اين موضوع نشان ميدهد كه هر دانش آموز را بايد به نسبت ظرفيت و استعدادش به كار فعاليت گمارد  معلم نبايد بيش از ظرفيت و توانايي دانش آموز از او انتظار داشته باشد . از ضعف و كندي كار دانش آموزان مشروط بر اينكه در حد توانايي و استعداد خود سعي كنند ناراحت نشود و آن را به حساب شكست آنان نگذارد . اصولاً شكست و عدم كاميابي را در آموزش كنار بگذارد و در مقابل به آنان فرصت دهد كه در حد توانايي و استعداد خود فعاليت كنند .

ممكن است در بعضي مدارس كودكان معلول جسمي ، رواني و يا ذهني وجود داشته باشند . ميزان معلوليت اين گونه كودكان شديد ، متوسط ، ساده و يا مركب و دائمي يا موقت است . اما اكثر آنها از نظر شركت در كلاس تربيت بدني محدوديتهايي دارند و از آنجا كه تعليم و تربيت ايجاب ميكند كه تمام كودكان با هر ميزاني از استعداد و توانايي و هر نوع نقص و كمبود ، سهمي از آموزش و پرورش داشته باشند و در محدوده توانايي خود از فوايد آموزش و پرورش بهره مند گردند تربيت بدني نيز بايد به عنوان قسمتي از نظام آموزش و پرورش ، بار چنين رسالتي را به دوش بگيرند . به اين دليل هيچ كودكي نبايد از تربيت بدني محروم شود به طور كلي نبايد مسئله اي به نام معافيت از تربيت بدني يا معذوريت به دليل محدوديتهاي جسمي ، رواني و يا ذهني وجود داشته باشد .

تربيت بدني بايد خود را با تواناييهاي مختلف كودكان هماهنگ سازد و نياز هر كودك را به تناسب وضعيت جسمي و روحي او برآورد . كودكان معلول بايد ياد بگيرند چگونه با ديگران زندگي كنند و با صبر و تلاش در مسابقه ها و آزمايشهاي مختلف زندگي به پيروزي و لذت حقيقي ناشي از آن دست يابند . آنها بايد از محيط تاثير مثبت بپذيرند و به همان اندازه بر محيط تاثير داشته باشند ؛ از اوقات فراغت خود به نحو احسن استفاده كنند و خود را عضو موثري در كلاس ، مدرسه و جامعه بدانند .

تحقق اين امور ، مستلزم آن است كه حدود تواناييها و استعدادهاي آنها شناسايي شود و مورد پذيرش قرار گيرد . بنابراين ممكن است با توجه به ميزان توانايي و زير نظر متخصصان ، با كودكان سالم در كلاسهاي عمومي تربيت شركت كنند و يا در كلاس ويژه اي در كنار كودكان معلول قرار بگيرند .

 14- برنامه ريزي و تهيه طرح درس

دقت در طرح درس يكي از اساسي ترين موارد يك برنامه ريز موفق است . طرح ، ضمن قابل انعطاف بودن بايد تامين نيازهاي ضروري و حياتي كودك و رشد فردي و اجتماعي را نيز مد نظر قرار دهد . تهيه طرح درس نياز به صرف وقت ، دقت و مطالعه دارد و اين صرف وقت و دقت ، نتايج بسيار ارزشمندي به همراه خواهد داشت . زيرا اگر طرح درس سنجيده و حساب شده باشد ، درهاي موفقيت را در راه انجام دادن رسالتي كه بر دوش معلمان نهاده شده است خواهد گشود .

امتيازهاي ديگر يك طرح درس مناسب به شرح زير است :

1-   راهنمايي در جهت تعيين هدفهاي مناسب با هدفهاي آرماني تعليم و تربيت فردي يا گروهي

2-   راهنمايي در جهت طرح ريزي متعادل زمينه هاي مختلف فعاليتها در سنين مختلف و متناسب با نياز هر كلاس .

3-   مشاهده تاثير مثبت طرح درس در كار و كسب اعتماد و اطمينان نسبت به آن

4-  افزايش علاقه فراگيرنده ، توسعه و توانايي و انگيزه او براي پذيرش يادگيري اصول و مطالب جديد و تمرين و تسلط بر فعاليت مورد نظر

5-   كمك به كسب افكار روشن نسبت به درس و فعاليتها ، ارتقاي سطح يادگيري و دقت در كار

6-  اطمينان از اينكه در غياب معلم اصلي ، معلم جانشين به خوبي بتواند فعاليتها را براي رسيدن به هدفهاي تعيين شده پيگيري كند .

7-   تعيين هدف هاي آموزشي سال آينده با توجه به آنچه كه در سال گذشته آموخته شده است .

8-  كسب اطمينان از يادگيري موثر در طول تدريس و پيش بيني و ارزشيابي موادي كه سبب افزايش كيفيت تدريس مي شوند .

1-14) انتخاب فعاليتهاي ورزشي

از آنجا كه برنامه تربيت بدني شامل انواع مختلف فعاليتهاي بدني ، ورزشهاي تيمي ، ورزشهاي انفرادي و نفري ، تحركات موزون صفي ، نرمشها ، اعمال خود ارزيابي ، ورزشهاي خاص اوقات فراغت و بسياري ديگر از اين قبيل است . از اين رو در انتخاب آنها بايد دقت ويژه اي مبذول شود مثلاً تهيه و تنظيم برنامه اي كه تنها از ورزشهاي تيمي رايج تشكيل شده باشد نه كافي است و نه سودمند . به همين خاطر براي حفظ توزان برنامه مراعات اصول زير كه خطوط عمده انتخاب فعاليتها را مشخص مي سازد ضروري و لازم به نظر مي رسد .

الف – اصول فيزيولوژيكي انتخاب فعاليتها

-    برنامه تربيت بدني بايد براي انواه حركات جنبشي كه عضلات بزرگ بدن را به فعاليت وا مي دارد فرصت امكان كافي فراهم آورد .

-         مسائل مربوط به رشد و بلوغ دانش آموزان از موارد مهمي است كه در برنامه ريزي بايد مورد توجه خاص قرار گيرد .

-         تفاوت توانائيهاي جسماني و تفاوت قابليتهاي فردي دانش آموزان بايد بهنگام برنامه ريزي كاملاً در نظر گرفته شود .

-         نيازهاي آمادگي جسماني دانش آموزان بايد از طريق برنامه تربيت بدني برطرف گردد .

-    در انتخاب ورزشها و فعاليتهاي جسماني برنامه ، ويژگيهاي فيزيولوژيكي دانش آموزان از عمده ترين نكاتي است كه بايد كاملاً رعايت گردد .

دانستن ويژگيهاي جسماني پسران و دختران در مراحل مختلف رشد و بلوغ از ضروريات است و انتخاب فعاليت برنامه بايد براساس اين ويژگيها باشد .

ب – اصول رواني انتخاب فعاليتها

-         بيشتر فعاليتهاي برنامه تربيت بدني بايد حالت بازي داشته باشد .

-         فعاليتها بايد به فراخور ويژگيهاي رواني ( روحي ) دانش آموزان انتخاب شوند .

-         فعاليتهايي كه در تهييج و ابراز احساسات دانش آموزان مفيد و موثر است برگزيده شوند .

-    فعاليتها بايد طوري انتخاب شوند كه زمينه پيشرفت مهارتي را بدنبال داشته باشند مثلاً آموزش حركات پايه ژيمناسيك كه شامل انواع حركات ساده زميني ( حركات بدون وسيله ) است در مقطع ابتدايي و راهنمائي و ادامه پيشرفت مهارتي آن به صورت حركات مركب و مشكل تر ( حركات با وسيله ) در مقطع دبيرستان خواهد بود .

-    انتخاب و گنجاندن فعاليتها در برنامه بايد چنان باشد كه دانش آموز مجال كافي پيدا نكند تا مهارت مورد نظر را به نحو شايسته اي ياد گيرد . به عبارت ديگر اگر دانش آموزي در طول سه يا چهار مهارت بسكتبال را بتواند به نحو مطلوب و شايسته اي ياد بگيرد به مراتب بهتر است كه ده مهارت بسكتبال را به طور ناقص چنان فرا گيرد كه از عهده اجراي هيچ يك برنيايد .

-    در انتخاب فعاليتهاي ورزشي بايد تمايلات فصلي دانش آموزان را در نظر گرفت مثلاً از آنجا كه پاييز فصل برگزاري مسابقات فوتبال ، زمستان پر جنب و جوش بازيهاي بسكتبال و بهار ايام پر حرارت فعاليتهاي دو و ميداني مي باشد ، از اين رو تمام هوش و حواس دانش آموزان مجذوب ورزش يا ورزشهاي خاص همان فصل است شما مي توانيد با استفاده از چنين جذبه و شور و شوق و انگيزه دانش آموزان آموزش همان فعاليت فصلي را در برنامه خود بگنجانيد .

-    فعاليتهاي ورزشي از لحاظ رواني بايد كوشش سالمي براي دانش آموزان به وجود آورند . فعاليتها بايد همواره دانش آموزان را وا دارد كه توانائيهاي جسمي و روحي خود را بكار گيرند . دانش آموز نا آرام و پر تحركي كه مخل آرامش كلاس درس است را مي توان به زمين يا سالن ورزش برد ، جائي كه مي تواند بدود ، تا دلش مي خواهد به توپ ضربه بزند و از رقابت تنگاتنگ با حريف هيجان زده شود .

او با مصرف انرژي مازاد خود و بيرون ريختن احساسات انباشته دروني خود آرامش رواني خود را باز خواهد يافت . ميادين و سالنهاي مسابقات ورزشي بهترين و سالمترين مكان براي برون ريزي احساسات و هيجانات سركوفته دروني است . با استفاده معقول از چنين « ابزار كار » معلم تربيت بدني مي تواند اثرات مثبتي بر روي دانش آموزان بگذارد . اين فرصت و امكان بايد فراهم شود تا دانش آموز مستمراً معلومات و مهارتهاي خود را توسعه دهد . اين پيشرفت علاقه او را تشديد كرده توانائيهاي او را افزايش مي دهد و به جايي مي رسد كه دانش آموز به خاطر لذتي كه از مهارت و درستي حركات خود مي برد ورزش مذكور را دنبال خواهد كرد .

 ج – اصول اجتماعي انتخاب فعاليتها

-    فعاليتهاي برنامه تربيت بدني بايد چنان انتخاب شوند كه دانش آموزان بتوانند در اوقات فراغت از آنها استفاده كنند مثلاً ورزشهاي فوتبال ، واليبال ، تنيس ، شنا ، بدمينتون در صورت امكان آموزش از جمله فعاليتهاي مطلوب مي باشند .

-    فعاليتهائي را بايد برگزيد كه به اجتماعي شدن دانش آموزان كمك ميكند . در خلال اين ورزشها دانش آموزان بايد فرصت يابند تا در ورزشهاي تيمي ، انتخاب سرگروهها و كاپيتان تيمها و عضويت در انجمن هاي ورزشي شركت جويند .

-    فعاليتهائي كه فرصتهاي متنابهي براي قوام شخصيت و منش دانش آموزان فراهم مي آورند از اولويت خاصي برخوردار باشند .

-    بازيهاي محلي و ورزشهاي ملي كه سنتها و علائق ملي و ميهني را متجلي ميسازند مي توانند و مي بايد جائي در برنامه تربيت بدني بخود اختصاص دهند .

2-15) تهيه طرح درس

دستيابي به اهداف تربيت بدني تنها از راه فرايند آموزش كه همانا مرحله عملي و اجرايي برنامه آموزشي است تحقق مي يابد و در اين مهم دبير تربيت بدني ، حلقه اتصال بين دانش آموزان و موفقيت آنها در حصول به هدفهاي مورد نظر ميباشد . از اين رو مهمترين مسئوليت او فراهم آوري امكانات يادگيري براي دانش آموزان در راه نيل به هدفهاي كلي تربيت بدني است كه تنها از طريق يك برنامه ريزي دقيق علمي و مدبرانه ممكن مي باشد .

در برنامه ريزي فعاليتهاي تربيت بدني ، معلم بايد طرح درس مشخص و منسجم را دنبال نمايد . ليكن از آنجا كه تربيت بدني بيشتر با فعاليتها و تجربه هاي عملي و مهارتي سر و كار دارد تا موضوعات ذهني و اجراي برنامه هاي آن خود نياز به يكسري شرايط ، موجود قابليت اجرايي آن بالا بوده و خيلي ايده آلي نباشد اما ما را به سمت هدف نهايي رشته هدايت نمايد .

تعيين طرح درس سالانه و تقسيم آن به تك آموزشهاي مختلف و برنامه ريزي آموزشي براي هر يك از آنها تنظيم طرح درس روزانه در ارتباط با هر تك آموزش مستلزم امعان نظر و دقت خاص مي باشد .

در طراحي و برنامه ريزي مواد درسي لازم است معلمان تربيت بدني توالي بخشها و حدود هر درس روزانه و روابط دروس جلسه هاي آموزشي را با هم مشخص سازند . از اين لحاظ آنها بايد كار سالانه خود را همچون مجموعه اي كلي در نظر گيرند و سرفصلهاي آموزشي را در حيطه هاي مهارتي ( آمادگي جسماني ، قدرت عضلاني و قلبي و عروقي ، انعطاف پذيري و آموزش مهارتهاي ورزشي مانند فوتبال ، واليبال و …) و دانشي ( علوم و فنون ورزشي و قوانين و مقررات رشته هاي ورزشي ) در پايه هاي مختلف تقسيم نموده و طرح درس روزانه را براي هر موضوع براساس نمونه طرح درس كلي ساليانه و روزانه كه در جدول هاي ( 1-10 ) و ( 2-10 ) آمده تنظيم نمايند .