لذت ورزش را با قوانین سخت و آموزشهای یکنواخت از بین نبریم.

زنگ ورزش مدرسه به طور حتم برای اکثر دانش آموزان بهترین ساعت دوران تحصیل می باشد. دانش آموزان تمام طول هفته را لحظه شماری می کنند تا این ساعت خوش هر چه زودتر از راه برسد.شور و اشتیاقی فراوان و خارج از وصف که هرچه به مقاطع و پایه های پایین تر نگاه بیندازیم پر رنگتر می شود.لذت بردن برای دانش آموزان خصوصاً در مقطع ابتدایی بسیار اهمیت دارد. آنها به دنبال لذتی رویایی از زنگ ورزش هستند و این لذت برای او مهمتر از آموزش دیدن؛کسب آمادگی جسمانی و یا برفراری نظم کلاس می باشد. شاید بتوان همه این موارد را باهم در کنار لذت جمع کرد؛ اما این امر بسیار مشکل بوده و در پایه های اول و دوم دبستان مسئله ای بزرگ است.ایجاد هر گونه نظم در کلاس مانند گروهبندی؛صف ویا شماره گذاری وحتی اصل آموزش نیز برای دانش آموز بسیار خسته کننده و خارج از دنیای او به نظر می رسد. موارد بیان شده آن لذت مورد انتظار دانش آموز از ورزش کردن آزادانه و بی قید و شرط را کاهش می دهد.هنگامی که دانش آموز با گروه و یا صف بندی آموزش می بیند و به طور مرتب حرکاتی را تمرین می کند به نظر شاد و با نشاط است اما واقعیت چیزی دیگر را نشان می دهد.برای اثبات این ادعا کافیست معلم در آرمانی ترین وضعیت آموزشی کلاس خبر پایان آموزش و تمرین را اعلام نماید عکس العمل دانش آموزان بسیار جالب است مسرور شده وبه دنبال فعالیت مورد علاقه خود می روند.با این اوصاف معلم باید راهکاری جهت رسیدن به اهداف آموزشی مورد نظر با ایجاد و حفظ لذت واقعی دانش آموزان بیابد؛مسئله ای که حل آن مطالعه و تجربه فراوان می طلبد . در هر حال به نظر در پایه های اول و دوم اولویت را باید در همان خواسته قلبی دانش آموز که لذت بردن است گذاشت و روش های تدریسی را در پیش گرفت که در حین دستیابی به اهداف آموزشی (شاید بتوان گفت به صورت غیر مستقیم) برای دانش آموزان لذت بخش باشد.کاربرد شیوه های تدریس و آموزش سنتی در این مقطع چندان موثر نمی باشد و یکی از مناسب ترین روش ها افزایش تجربه حرکتی کودکان در موقعیت های متفاوت و با وسایل و تجهیزات گوناگون می باشد، حتی اگر در اجرای صحیح دوچار اشتباه باشند. بسیاری از تحقیقات امروزه نشان می دهد که افزایش تجربه حرکتی کودکان در قالب بازی های مختلف و با استفاده از وسایل گوناگونی که در اطراف آنها وجود دارد باعث یادگیری و توسعه حرکتی و شناختی می شود و استعداد وشخصیت کودکان در ابعاد ادراکی؛عاطفی؛اجتماعی و اخلاقی در جریان بازی در حیاط مدرسه رشد می کند. با محیا کردن چنین شرایطی برای کودکان؛ معلم می تواند با داشتن نقش هدایتی و حمایتی از کودک ؛به اهداف آموزشی خود دست یابد و دانش آموزان نیز بیشترین لذت را که مهمترین عامل در یادگیری آنها میباشد کسب می کنند.در این راستا برای پایه های اول و دوم دبستان می توان از روشهای؛ مدل آموزشی بازی و فضای انگیزشی درگیر در کلاس تربیت بدنی استفاده کرد.