ورزش مجموعه فعاليتهاي بدني وامور جسماني است كه باعث سلامتي ونشاط مي‌شود. عمده‌ترين ثمره پرداختن به ورزش دست‌يابي به سلامت جسماني ورواني است. درتامين سلامت و تندرستي منظور كردن ورزش وفعاليتهاي جسماني به عنوان يك ضرورت دربرنامه‌هاي روزمره از اهميت ويژه اي برخوردار است.
ورزش صبحگاهي در شروع فعاليت آموزشي مدارس مي تواند عامل مهمي درايجاد نشاط وشادابي وتامين سلامت جسم وروح دانش‌آموزان باشد. اين برنامه با توجه به ويژگيهاي خاص دختران در 3 بخش گرم‌كردن، پياده كردن هدف وبازگشت به حالت اوليه طراحي مي‌شود.
انجام اين برنامه درابتدا با افزايش تدريجي ضربان قلب توام است كه به آستانه تحريك براي افزايش استقامت عمومي مي رسد وسرانجام به حالت اوليه بر مي گردد.
اجراي ورزش صبحگاهي به طور منظم وروزانه مي تواند نقش بسيار مهمي دركسب آمادگي جسماني، رواني ونشاط وشادابي دانش آموزان داشته باشد. انجام فعاليت مداوم اثرات مثبتي بر بافت استخواني دارد. يافته هاي پژوهشي بيان داشته اند كه ورزش دررشد طولي استخوان تاثيري ندارد يا تاثير آن بسيار كم است همچنين برآرايش سلولهاي استخواني نيز بي تاثير است اما تاثير فعاليتهاي ورزشي در افزايش تراكم ورشد عرضي استخوان با افزايش مواد معدني درآن تاييد شده است وبي تحركي وحذف فشار مكانيكي از استخوان ها باعث كاهش مواد معدني وكاهش استحكام آنها مي شود. مرحله زوال استخواني دردختران، پس از سن 11 تا 14سالگي شروع مي شود، بنابراين دوران پيش از بلوغ مرحله بسيار مهمي در رشد استخواني آنهاست. استحكام استخوانها به تراكم موادمعدني درآنها ونحوه آرايش سلولهاي استخواني بستگي دارد.
اجراي برنامه ورزشي روزانه موجب ارتقا سطح آمادگي قلبي عروقي مي شود و نياز به صرف وقت زيادي ندارد درچنين برنامه اي لازم است كه ضربان قلب تا 140 بار در دقيقه افزايش يابد وپنج روز درهفته استمرار يابد.
يك برنامه تمريني مشتمل بر سه نوبت انقباضهاي ايزومتريكي 6 ثانيه اي وبه مدت 5 هفته روزانه برعضلات گردن، اندامها ويا تنه موجب كاهش16 تا 24 ميليمتر جيوه فشار سيستولي و 20 تا 24 ميليمتر جيوه فشار دياستولي شده است.
هنگام ورزش سيستم ترشحي همانند سيستم عصبي، اثرات مثبتي برواكنش بدن نسبت به هر فعاليت خاص دارد وهماهنگي مكانيسم هاي مختلف بدن، ازجمله مكانيسم توليد انرژي براي اجراي فعاليت كمك مي كند. واكنش‌هاي سيستم ترشحي با توجه به متغيرهاي هر ورزش خاص و حالتهاي فيزيولوژيكي ورواني مختلف تغيير مي يابد. رابطه بين سطح انتظار يك فرد وتوانايي واقعي او در امر اجراي فعاليت، روي سطح استرسي كه بايد تحمل كند اثر مي گذارد.
فوايد مربوط به نرمشهاي روزانه فقط به كاهش خطر بيماريهاي قلبي عروقي خلاصه نمي‌شود، بلكه با تقويت سيستم ايمني بدن، باعث بالا رفتن سطح بهداشت رواني، بهبود كيفيت عمر را به دنبال خواهدداشت.
انجام چند حركت ساده ومنظم آن هم درچند دقيقه بدن را در مقابل عوارض جسمي زيادي مصون مي دارد. يك برنامه ورزشي مناسب چگونگي تناوب وتكرار تمرينات، شدت تمرينات و در نهايت مدت زمان اجراي تمرينات را در بر مي گيرد:
1-تناوب تمرينات حداقل 5 روز درهفته.
2-شدت تمرينات به قدري كه به نفس نفس بيفتد. اين به آن معناست كه تعداد ضربان قلب شما حداقل به 60 درصد حداكثر ضربان قلبتان افزايش يابد.
3-مدت اجراي تمرينات، حداقل تا 10دقيقه باشد تا براي بدن مفيد واقع شود.
نرمش مداوم باعث انبساط خاطر وشادابي مي شود، بيشتر افسردگي ها دركودكان در دوران ابتدايي ودر نوجوانان در دوره راهنمايي ودبيرستان است. اين افسردگيها بيشتر زاييده حوادث نامطلوب زندگي است كه معمولاً نياز به دارو و درمان ندارند و اگر عوامل ايجاد كننده آن برطرف شوند خود به خود درمان مي شوند.
تمرينات بدني و ورزش يكي از راههاي علاج وتسكين فشارهاي رواني است. از آنجا كه فشارهاي رواني مي توانند باعث بروز خستگي شوند، تمرينات بدني موجب بالارفتن قدرت عضلاني مي شوند وخون بيشتري درآنها جريان مي يابد واز ميزان خستگي و دردهاي عضلاني ناشي از فشارهاي رواني مي كاهد، همچنين تمرينات بدني با افزايش سطح آندروفين خون موجب بالا رفتن نشاط و شادابي در افراد مي‌شوند، بنابراين دانش آموزان قابليتهاي بيشتري براي فائق آمدن برمشكلات رواني را پيدا مي‌كنند. دانش آموزاني كه اقدام به فعاليت منظم مي‌كنند هدفمند واميدوار شده وتغييرات زيادي را دراهداف زندگي خود به وجود مي‌آورند.

نتيجه گيري:

ورزش مهمترين عامل در از بين بردن افسردگي‌ها ويا پيشگيري از به وجود آمدن اين نوع بيماريها است. ثابت شده است كه نرمشهاي مداوم روزانه موجب كاهش اضطراب، افسردگي، تنظيم وتعديل ميزان استرس وحتي تغييرات شخصيتي(پيدايش ديد مثبت تري نسبت به زندگي) مي شود.

تمرینات مفید ورزش صبحگاهی

تمرینات کششی و عمومی مفیدی برای نرمش های صبحگاهی وجود دارند که برای شروع با آنها آشنا میشویم
خوب ابتدا بهتر است این تمرینات کششی را به صورت مرتب از پایین به بالا یا از بالا به پایین انجام دهید تا دچار سردرگمی در عضلات نشوید که در اینجا از پایین به بالا به طرح کردن تمرینات پرداخته شده است.
این حرکات بسیار ساده هستند و بدون هیچ وسیله ای امکان پذیر هستند. این تمرین ها برای آغاز انجام ورزش های مختلف و نرمش های صبح گاهی بسیار مفید است.

عضلات مفصل مچ پا:
در مقابل دیوار، حالت قائم در دو یا سه قدم از آن بایستید.
با کمک دست ها از متمایل شدن به طرف دیوار جلوگیری کنید.
یک پایتان را به طرف جلو خم کنید و پای دیگرتان را راست نگه دارید و به آرامی در مقابل دیوار تکیه دهید.
پای عقبتان را در پایین هم سطح و موازی با ران ها نگه دارید.
همراه با عمل بازدم، پاشنه ی پای عقب را از زمین بلند کنید و وزنتان را روی سینه منتقل کنید. سپس پای عقب را با پای جلو عوض کنید.

عضلات پایین پا:
الف)
به حالت قائم بایستید به طوری که پشت و پاشنه های پا، هم سطح در مقابل دیوار قرار گیرد. (بدن شما به دیوار کاملا بچسبد)
پا را یک یا دو قدم دور از دیوار قرار دهید و پا و مچ ها را به طرف داخل بچرخانید.
همراه با عمل بازدم به آرامی خم شوید.
ب)
به حالت قائم در چهار یا پنج قدمی از یک دیوار بایستید.
پا را در همانجا نگه دارید و با دست به دیوار تکیه دهید بدون اینکه تعادل بین سر، گردن،‌مهره ها، لگن، پا ها و مچ به هم بخورد. (همگی در یک راستا باشند)
هر دو پاشنه را بالا ببرید و سپس نزدیک به هم و موازی با لگن نگاه دارید.
همراه با عمل بازدم بازو ها را خم کنید و سینه را به طرف دیوار حرکت دهید. سپس پاشنه ها را به سمت پایین فشار دهید.

عضلات خلفی ران:
الف)
به حالت قائم بایستید و یک پایتان را کمی بالا بیاورید و آنگاه پا را روی یک سطح بلندی در یک ارتفاع مناسب و راحت قرار دهید.
همراه با عمل بازدم هر دو پا را به حالت کشیده نگاه دارید. قسمت بالا تنه را صاف کنید و از ناحیه کمر به جلو خم شوید و تنه را روی ران که بالا آمده است پایین بیاورید.
برای کم شدن تنش ایجاد شده در گروه عضلات همسترینگ (عضلات ناحیه پشت ران که تحت کشش و فشار است) عضله چهار سر ران خود (عضله روی ران، بالای زانو) را منقیض کنید.
ب)
به حالت قائم بایستید. و پا ها را نزدیک به هم قرار دهید.
همراه با عمل بازدم پاها را راست نگه دارید و سپس قسمت بالای بالا تنه را صاف کنید و از ناحیه کمر به جلو خم شوید و انگشتان خود را لمس کنید.
همراه با عمل بازدم زمانی که خواستید به وضعیت قائم برگردید زانو ها را خم و بالا تنه را خم کنید و سپس به وضعیت قائم برگردید.
به خاطر داشته باشید که هر دو پای شما باید صاف و کشیده باشد.

عضلات نزدیک کننده های رانی:
به حالت قائم روی زمین بشیند در حالی که پاها کاملا کشیده باشند.
پا ها را تا جایی که ممکن است از هم باز کنید.
همراه با عمل بازدم تنه را بچرخانید و بالا تنه را به روی پای چپ و سپس راست نزدیک کنید. و قسمت پایین بالا تنه و پا ها را راست نگه دارید.
بر روی نگاه داشتن پشت خود و صاف بودن پا ها و قرار داشتن پاشنه های پا بر روی زمین تمرکز کنید.

عضلات چهار سر رانی:
صاف بایستید و یک سطح مانند دیوار را برای حفظ تعادل نگه دارید.
یک زانو را خم کرده و پاشنه یک پا را بالا بیاورید و آن را نزدیک باسن نگه دارید.
همراه با انجام عمل بازدم پاشنه پا را به طرف باسن بکشید و به صورت ضربدری پای خم شده را پشت پای تکیه گاه (پشت قسمت مخالف باسن) ببرید و بدون آنکه فشار بیش از حدی به زانو وارد کنید پاشنه پا را به طرف باسن بکشید.

عضلات لگن و سرینی ها:
به حالت قائم بایستید و پا هایتان را حدود ۶۰ سانتی متر از هم باز کنید.
زانوی راست را خم کنید و پای چپ را از عقب کشیده و زانوی پای چپ را به زمین برسانید به طوری که سر انگشتان روی زمین باشد.
دست های خود را روی لگن قرار دهید و همراه با عمل بازدم به آرامی خم شوید و ران پای چپ خود را به طرف زمین فشار دهید.

عضلات ناحیه تحتانی تنه:
به پشت دراز بکشید زانو ها را خم کرده و پاشنه ها را به لگن نزدیک کنید. دست ها را در دو طرف گردن گذاشته به طوری که سر انگشتان دست به طرف پا ها باشند.
همراه با عمل بازدم دست ها و پا ها را با هم باز کرده و با بلند کردن بدن یک پل کامل بزنید.
با انجام عمل بازدم دوباره به وضعیت شروع باز گردید.

عضلات ناحیه فوقانی تنه:
به صورت چهار دست و پا به روی زمین قرار بگیرید، سپس دست های خود را به سمت جلو باز کنید و قفسه سینه خود را به زمین نزدیک کنید.
همراه با انجام عمل بازدم شانه های خود را باز کرده و آنها را به زمین فشار دهید تا در ناحیه پشت شما یک قوس ایجاد شود.

عضلات ناحیه سینه:
روبروی یک چهار چوب در یا گوشه اتاق بایستید و آرنج های خود را تا سطح شانه بالا بیاورید.
سپس آرنج های خود راخم کرده طوری که ساعد های شما به صورت قائم قرار گیرند، سپس کف دست های خود را روی در یا دیوار قرار دهید تا ناحیه جناغی عضله سسینه ای در دو طرف تحت کشش قرار گیرد.این وضعیت نیز شبیه حرف T می باشد.
همراه با انجام عمل بازدم کل بدن را به جلو خم کنید.

عضلات شانه ها:
روی یک صندلی بنشینید، سپس یک دست خود را تا سطح شانه بالا بیاورید.
دست را در عرض شانه مخالف خم کنید.
آرنج بالا آمده را با دست مخالف بگیرید و همراه با عمل بازدم آنرا به طرف عقب بکشید.
این حرکت را با دست باز و خم شده انجام دهید و ببینید در کدام حالت احساس کشش بیشتری می کنید و آن را انجام دهید.

عضلات ناحیه دست و مچ:
صاف بایستید و سپس یک دست را پشت سر برده و تا جایی که می توانید آنرا به شانه سمت مخالف نزدیک کنید.
دست دیگر را از بالای سر به سمت عقب برده سپس انگشتان دو دست را در هم غلاب کنید
این کشش را برای چند لحظه نگه دارید سپس جای دست ها را عوض کنید.

منابع مقاله :
1-طب ورزشي، ويلمور.
2-فيزيولوژي فعاليت بدني، ادينگتون وادگرتون.
منبع : روزنامه اطلاعات
و با تشکر از سایت راسخون